Zwitsersche Waschinrichting en ververij ‘Rijswijk’, Geestbrugkade 33-38, 1947

R.L. Haak, wasserij De Zwitsersche

“Ja, de Zwitsersche, het was voor mij natuurlijk een openbaring, ik schrok er ook wel een beetje van. Ik kan je wel zeggen, je moest verduiveld hard werken. Er werd je niks cadeau gegeven, als jongetje van 16. Het was behoorlijk aanpakken en ze betaalden ook erg goed, want voor een jongetje van mijn leeftijd 45 gulden in de week, vond ik een hele aardige betaling, in 1953.”

De Sierkan, melkinrichting, Lulofsstraat, ca. 1960

Ben Zuidwijk, de Sierkan

” Als lopende melkboer had je het niet gemakkelijk. Vroeger liepen er in sommige straten wel 15 verschillende melkboeren! De concurrentie was moordend. De melkboeren die bij de Sierkan werkten moesten adressen doorgeven van mensen die in de straten waar ze liepen gingen verhuizen. Dan stond er al hun wagen klaar met heet water om het huis voor de nieuwe bewoner alvast schoon en netjes te maken…”
” sommigen wilden een hele emmer met 5 l melk! Dan moesten we oppassen, want de mensen zetten dan een streepje bij de 5 l grens van en naar, maar – verschoof nogal eens en altijd naar boven natuurlijk”.

Van der Heem| elektrotechnisch apparatuur, 1964

Haagvaarder 65 – Van der Heem en Het VDH-tje

Het bedrijf Van der Heem was van 1926 t/m 1966 gevestigd in Den Haag. In 1966 werd een groot deel van het bedrijf door Philips overgenomen. Ondanks het feit dat er in die jaren ruim 2.500 mensen werkten, is het bedrijf zelf niet erg bekend. Toch kan men stellen dat wat Philips voor Eindhoven is, Van der Heem voor Den Haag was. De producten die bij Van der Heem vandaan kwamen kent vrijwel iedereen onder de merknaam ERRES.

De Sierkan, melkinrichting, Berkendael, Loosduinen, ca. 1920

Dhr Stam, de Sierkan

“IJstaarten. Daar zijn wij toen mee begonnen en die vlogen weg. Ik heb toen nog in een kerstweekend 800 van die taarten moeten bezorgen. Al die melkboeren kregen een briefje mee die konden het opgeven wie een ijstaart moest. Dat liep als een trein. Elke zondag had ik er wel een stuk of 12 tot 15. En dat is dan zo typisch. Die man gaat weg en de ijstaarten zakten in. Dat was bij de Sierkan heel gek als de kwaliteit verminderde, dat hadden we bij de kaas ook, we hadden toen een goede kaasverkoper en die kaas liep als een trein bij ons – Loos was dat in de Van Galenstraat, later kwam er een vrouw – dat was mevrouw Huisman – een vriendinnetje van de directeur? – ja die had natuurlijk geen verstand van kaas en dan kreeg je mindere kwaliteit en de verkoop zakte. Dat is heel gek want De Sierkan dat was kwaliteit!”