In 1884 telde Den Haag drie openbare telefooncellen. In de jaren dertig waren er dat tientallen, ontworpen door Gemeentewerken. Van deze ‘kouwebenencellen’ (met open onderkant) is er geen een bewaard gebleven.
“… Van Grieken vroeg chauffeurs.
De eerste afspraak was raak.
“Van Grieken zegt tegen mij, wat heb je allemaal gedaan? Ik zei, ik heb boerenmelk opgehaald, ik heb in de fabriek gewerkt, ik heb de filialen bezorgd, ik heb melkboeren bezorgd…
Van Grieken: ” We zijn al uitgepraat, morgenochtend om 10 uur ken je beginnen.”
” ik begon elke nacht om 3 uur… tot zaterdag ’s avonds 7 uur, 14 uur en dan was ik zondag helemaal wezenloos natuurlijk”.
“Je moest wel de vlugste zijn anders stond je in de rij te wachten met inladen. Op de voorkant stonden 600 kratten en op de aanhanger vijf aan de buitenkant en de binnenkant zes hoog. Dan kom je op 350 kratten, die waren er af voor twaalven, want dan moest je ook in die fabriek zijn. Veel chauffeurs hadden een nachtwijk en overdag een wijk. Een doorsneechauffeur bij van Grieken ging elf uur ’s avonds weg en dan kwam hij normaal om acht uur terug. Dan ging hij koffiedrinken en om negen uur ging hij die dagwijk doen en daar was hij mee klaar, als het een beetje vlugge chauffeur was, om drie uur. Daarna ging hij slapen en kwam hij weer om elf uur terug. Die mensen hebben natuurlijk heel wat verdiend en die hadden zo’n grote portemonnee met die Erasmusjes, daar moest je echt opzitten om hem dicht te krijgen”.
De Geschiedenis van de zuivelindustrie in de Haagse regio’ vertelt uitvoerig over de verschillende melkbedrijven die Den Haag gekend heeft. Ook de reclameslogans en beeldmerken komen uitvoerig aan bod.
Weinigen zullen weten dat het postkantoor aan de Fahrenheitstraat 337 oorspronkelijk gebouwd is voor de haarden- en kachelfabriek van Jan Jaarsma. Een bijzonder pand, dat de monumentenstatus verdient.
Aan de Vliet bij Leidschendam zat de firma ALPA, een fabriek die pannensponzen, koperen pannenlappen en staalwol van staatdraad maakte. De start van het bedrijf lag in de beton- en balkijzerhandel. Na de overname van een pannensponzenfabriek in Zaandam wijzigde het product aan de Veursestraatweg. Tot ver over de grenzen werd de befaamde pannenspons geleverd. In 1968 sloot de fabriek haar deuren.
Distilleerderij Mobach heeft ruim honderd jaar bestaan, maar is nu volledig vergeten. Met moeite is een deel van de historie van dit bedrijf te reconstrueren, maar er blijven vele vragen over.
“Kraan 1 die loste door de jaren heen kolen ten behoeve van de energiecentrale die werden dan met zolderschuiten, nee het waren een soort bakken. Die waren een meter of 25 lang, een meter of drieënhalf breed en die hadden een hele geringe diepgang, want ze moesten natuurlijk vanuit de Laakhaven door al die grachtjes heen naar de Constant Rebecquestraat. Die kolen kwamen uit Engeland vandaan in de volksmond heette dat bries. Dat waren hele fijne kolen”.
Onverwacht dook deze reclame achter een voorzetwandje in een winkelportiekje op. Een bijzondere geschildere reclame, op hout, die door zijn kwetsbare positie en unieke status werd gerestaureerd.
Aan de Bierkade ligt de Hendrina Johanna aangemeerd. Aangekocht en gerestaureerd door Stichting De Ooievaart. De Haagvaarder was zeer geschikt voor goederenvervoer op het Haagse ondiepe water met de smalle en lage bruggen.