In 1909 werd de N.V. Rubberfabriek Vredestein opgericht en startte met de productie van guttapercha schoenhakken. Het materiaal bleek niet geschikt voor de hakken en men ging over op gevulkaniseerd rubber. Weldra werd de productie uitgebreid met de fabricage van fiets- en autobanden.
Kent u nog de rekenliniaal, een ingenieus voorwerp, waarop je door te schuiven ingewikkelde berekeningen uit kon voeren? Voor ditzelfde doel werd ook de rekenschijf gebruikt. De bekendste en grootste producent in Nederland van deze rekenschijven was de firma ALRO in de Balistraat in Den Haag. De heren W. Pasveer en ir. J.C. Dussel, de uitvinders van deze rekenschijf, vroegen in 1935 octrooi aan.
Bierbrouwen in Den Haag was vroeger vooral de befaamde ZHB. Het Haagse bierwezen is verder lokaal en kleinschalig geweest. De historie van de in 1686 opgerichte brouwerij De Drie Kruisen aan de Prinsegracht omvat echter een onbekend gebleven episode. Tijdens de industriële revolutie blijkt brouwer-eigenaar Bernard Perk zijn tijd vooruit te zijn geweest.
Uit het katholieke zuiden, Tilburg, kwam Johannes Baptist Van Heijst (1845-1924) met zijn vader naar ’s-Gravenhage om in augustus 1870 in de Kikkerstraat samen een eerste smederij te openen. Daar werden kachels gemaakt, geisers en aanverwante smederij producten. Kortom allerlei zaken, waarmee een smid het leven van de mens in huis gemakkelijker en aangenaam kon maken.
Het bekende merk Ruton ‘met de bison’ begon met Joseph Blik. Hij kreeg zijn opleiding begin 20ste eeuw in de zilver- en diamantindustrie, maar koos ervoor om zich te bekwamen in de elektrotechnische industrie, een voor die tijd – rond 1915 – nieuwe en innovatieve sector.
In 1870 werd de ‘Haagschen Reinigingsdienst’ opgericht, die huisvuil ging ophalen en gebruiken om gronden op te hogen en sloten te dempen. Andere oplossingen voor het snel groeiende Den Haag bleven nodig. Zo verscheen van 1917 tot 1930 op het terrein van het Gemeentelijk Electrisch Bedrijf (GEB) de eerste vuilverbrandingsinstallatie.
Wanneer Willem Frans Coenen eind jaren 30 op zijn motorfiets door de stad reed en een auto zag waarvan onderdelen of bekleding aan vernieuwing toe waren, dan deed hij een kaart onder de ruitenwisser met een reparatievoorstel en zijn adres.
Egon F. Eriksson van het hoofdkantoor van R.S. Stokvis & Zonen N.V. te Rotterdam zag op ‘de Parijsche salon’ van 1946 voor het eerst de Vélo Solex, een eenvoudig vervoermiddel. Hij wist het direct, dat is iets voor Nederland.
Tachtig jaar lang werden er aan het Westeinde door de familie Cuijpers piano’s vervaardigd. Rond 1910 wel zo’n 300 stuks per jaar. Niets is er overgebleven van deze fabriek.
Van het eerste als zodanig ontworpen industriegebied van Nederland, de Laakhaven, resteert weinig industrieel erfgoed meer.