In 1938 telde Den Haag ruim 30 fabrikanten van limonadegazeuse. Een van hen was Hendrik Berkhuijsen die onder de naam Berky gazeuse produceerde. Het familiebedrijf heeft ondanks de landelijke schaalvergroting van de frisdrankindustrie tot 1984 standgehouden.
In 1884 telde Den Haag drie openbare telefooncellen. In de jaren dertig waren er dat tientallen, ontworpen door Gemeentewerken. Van deze ‘kouwebenencellen’ (met open onderkant) is er geen een bewaard gebleven.
De Geschiedenis van de zuivelindustrie in de Haagse regio’ vertelt uitvoerig over de verschillende melkbedrijven die Den Haag gekend heeft. Ook de reclameslogans en beeldmerken komen uitvoerig aan bod.
Weinigen zullen weten dat het postkantoor aan de Fahrenheitstraat 337 oorspronkelijk gebouwd is voor de haarden- en kachelfabriek van Jan Jaarsma. Een bijzonder pand, dat de monumentenstatus verdient.
Aan de Vliet bij Leidschendam zat de firma ALPA, een fabriek die pannensponzen, koperen pannenlappen en staalwol van staatdraad maakte. De start van het bedrijf lag in de beton- en balkijzerhandel. Na de overname van een pannensponzenfabriek in Zaandam wijzigde het product aan de Veursestraatweg. Tot ver over de grenzen werd de befaamde pannenspons geleverd. In 1968 sloot de fabriek haar deuren.
Distilleerderij Mobach heeft ruim honderd jaar bestaan, maar is nu volledig vergeten. Met moeite is een deel van de historie van dit bedrijf te reconstrueren, maar er blijven vele vragen over.
Aan de Bierkade ligt de Hendrina Johanna aangemeerd. Aangekocht en gerestaureerd door Stichting De Ooievaart. De Haagvaarder was zeer geschikt voor goederenvervoer op het Haagse ondiepe water met de smalle en lage bruggen.
De in 1936 gehouden Residentieweek was bedoeld om de ondernemingslust te prikkelen en de ‘geestelijke malaise’ te bestrijden. Met een bedrijvenoptocht moest het “Haagsche Bedrijfsleven in al zijn geledingen” getoond worden.
Hagenaar Leendert Sillevis bezat een beurtvaartbedrijf op Dordrecht. Zijn nazaten breidden het bedrijf gestaag uit. Achter de naam Sillevis schuilt een verleden van transporteurs, vastgoedbezitters en patentoliefabrikanten.
In 1912 was nog 65% van de telefoonabonnees aangesloten via bovengrondse lijnen met de kenmerkende telefoontorens. Het bovengrondse net werd langzaam afgebouwd en in 1931 is vrijwel het gehele telefoonnet ondergronds. Daarmee verdwenen ook de telefoontorens.