In 1930 start Francesco Cristofori een levensmiddelenhandel in Utrecht. De zaak groeit uit tot een groothandel in Italiaanse wijnen en delicatessen met een bedrijfspanden in Zoetermeer en Den Haag.
Van al deze romantische gebouwtjes is er slechts één behouden, en daar wordt nu gelukkig goed voor gezorgd. Pak de fiets en ga eens kijken aan de Buurtweg in Wassenaar.
Dicht bij het Haagse politieke vuur wordt de gemeente bij Ministeriële Beschikking aangewezen als 1e kantoor voor de invoer van buitenlands vlees. De directeur van het Slachthuis wordt Rijkskeuringsveearts.
Hier lezen we vooral de geschiedenis van een aantal panden aan de Stille Veerkade, beginnend met de wijnhandel. In 2018 nog te bekijken op Monumentendag. Nu is het een woonhuis.
In de tijd dat de elektriciteitsvoorziening nog vaak decentraal was (lees: zelf regelen), gebruikte Blonk elektromotoren voor de vleesbewerking, koeling en het roken van vlees.
Deze broodfabriek is weer zo’n coöperatieve onderneming uit de periode van de opkomende arbeidersbeweging. En wat een prachtige namen worden er soms gebruikt. Snuffel maar eens verder op de site.
Zo’n ambachtelijke banketbakkerij is in deze tijd niet vol te houden. Maar wat een gemis die gebakjes van noga in de vorm van een ei: alléén met Pasen.
Het is bijna romantisch te noemen dat vader Joseph Dopmeijer voor zijn vier kinderen vier filialen opent waar belegde broodje en dies meer verkocht worden.
Nog steeds te koop, Hablé ijsbiscuits. En wie Spaans beheerst zou kunnen denken dat dat kletskoek is. Maar nee: de oorspronkelijke eigenaar heet Hablé (ik praatte).
Van het snoepje van de week, dat soms geen snoepje was, is niet veel meer over gebleven, maar van de prachtige panden en tegeltableaus gelukkig nog genoeg.