Met behulp van elektriciteit en een ‘bad’ waarin metaalzouten opgelost zijn, wordt een voorwerp bedekt met een laagje metaal. Nu is dit proces aan strenge milieu-eisen gebonden, maar toen….
De ingenieur begint kort na de oorlog een eigen technisch bedrijf, dat in enkele decennia aan de Fruitweg uitgroeide tot een gerenommeerde firma op transporttechnieken.
Eén van de producten van het na-oorlogse AWO kunnen we nog steeds goed gebruiken. Vandaag de dag zijn daar echter ook ‘elegant’ uitziende machines voor.
Zuinig zijn ze, niet alleen met letters zoals je uit de naam kan destilleren, maar vooral ook met onze grondstoffen! Het bedrijf groeit en heeft zelfs een mobiele autowrakkenpletter.
Het een belevenis om aan de ‘phonobar’ met behulp van ‘hand-luidsprekertjes’, één voor elk oor, de nieuwste single of LP van je favoriete band af te luisteren. Een smederij?
Op 29 mei 1998 staat er in het Leidsch Dagblad, in het katern ‘Weg en Wiel’, de volgende oproep: “ Wie heeft er nog een oude Postduif?”
Pas op dat je nu niet te hard van stapel loopt, anders moet straks het hele project wéér op de helling. Scheepstaal, toegepast in het dagelijks leven.
Wat fantastisch toch, dat een bedrijf de moeite neemt het pand met een muurreclame te versieren, en nog fijner is het dat de geschilderde reclame bewaard is gebleven!
De oplettende voetganger vindt op het Haagse trottoir nog steeds producten van het bedrijf dat Johann Wilhelm Buderus in 1731 oprichtte. De naam komt óók op nieuw ‘straatmeubilair’ voor.
Voorlopig de hekkensluiter van het Haagsche Bedrijven Toen overzicht. Maar wat een uitsmijter is die gevel! En wat is het prachtig dat vele bedrijven ook klant van elkaar waren.