//-->
 Bericht 401
 
 

 

tekst van bord:

In het 'Wapen van Dordrecht' was van 1960 t/m 1967 de MONROBAR gevestigd; hier traden veel beatorkesten op; de drukbezochte optredens werden landelijk op de radio aangekondigd vanaf schip Veronica.

een bericht van:

mevr. A.G. Radloff-Adam

locatie:

Stationsweg 10


 

Monrobar: broedplaats voor Haagse beatmuziek gevestigd in het 'Wapen van Dordrecht'

de tekst is van mevr. A.G. Radloff-Adam, Anny in het verhaal.

 

 

 

 

 

de ouders van Anny

 

Een rustig hotel met veel vaste gasten

In 1951 namen de heer en mevrouw Adam het hotel café restaurant "Het Wapen van Dordrecht" aan het Huygenspark 5-6 over. De heer Adam was daarvoor jarenlang Chef de Rang in café-restaurant "De Kroon" aan het Spui geweest. Het Wapen van Dordrecht was een rustig hotel, waar veel vertegenwoordigers kwamen van onder andere Kristalunie uit Maastricht (de heer Poisman), van de NAM (de heer Jurriaans), van bestekfabrieken uit Solingen, Duitsland en van de Shell. Ook gerenommeerde autohandelaren, zoals de heren Cor Koot en Willem Kremer uit Wassenaar en de heer Kobus Smit uit de Parkstraat waren bij ons vertegenwoordigd.

 

 

 

 

 

 

kaartspelers in Hotel Dordrecht

 

Clubs

Kaartclubs en biljartverenigingen, onder andere HDV (Houd Dapper Vol). Zij hebben nog hun 20 jarig bestaan bij ons gevierd. Chauffeurs van de Red Tax hebben ook menig carambooltje gemaakt, we hadden dan ook 2 grote wedstrijd-Wilhelmina-Biljarts staan.

Buurtbewoners

Verder kwamen er veel buurtbewoners onder andere heer Rabels, chef van het restaurant van de Bijenkorf (toen nog met dakterras), familie Baggerman, Spiero, heer Kersten, Korft de Gidts (zijn zoon heeft nu nog een makelaarskantoor in het Statenkwartier). Uit de Kikkerstraat Roei de schoenmaker. Melkboer Arkesteyn leverde ons de zuivelproducten (was een groot gezin waarvan de man moeilijk liep). Eddie Klooster, de saxofonist: de eerste neger in Den Haag.

 

 

 

 

 

 

Eddie Klooster, de 'eerste neger van Den Haag'

 

 

Tulpenfahrten

Na een bezoek aan de Konsumzaken in Duitsland contracteerde mijn man Peter en ik (dochter Anny) de zogenaamde Tulpenfahrten naar Holland in het voorjaar. Deelnemers van deze 'Fahrten' dineerden en overnachtten bij ons; elke dag kwam er een nieuwe bus. De biljarts werden toen verkocht. In de zomer vakantiegangers, voetbalverenigingen uit Duitsland en rugbyspelers uit Engeland.

Deutsche Oper am Rhein en nachtelijk voetbal

Een gedeelte van het orkest van de Deutsche Oper am Rhein, hier in verband met het Holland Festival, was bij ons ondergebracht. Zij hebben 's nachts nog tegen de Red Tax gevoetbald. Het telefoonnummer van de Red Tax was 184711. In 1953 hebben zij met een groot feest hun 20 jarig bestaan bij ons gevierd. Met de Deutsche Oper am Rhein werd de zaak omgedoopt in "Zur ewigen Lampe"; we waren toen dag en nacht geopend.

 

 

 

 

 

de omgeving van Hotel Dordrecht

 

 

Kleurrijke buren

Aan de overkant van onze zaak was gevestigd banketzaak Engelhardt, dan op volgorde op de hoek Dik's automatiek, Levensmiddelen Van Dijck, bloemenzaak van Verkijk, parfumeriezaak Mimosa, heer Kersten, de viszaak, Ziekendienst van het Witte Kruis, autoverhuur Binda en op de hoek het Postkantoor. En slager Los zat op de brug. Naast de Red Tax zat garagebedrijf Gruno met benzinepomp van familie Leggelo. Dan het portiek en dan Koos de Zeeuw de groentenboer. Naast ons aan de andere kant wethouder Vlaming van de Boerenpartij. Hij had tevens een reisbureau op de Stationsweg. Daarnaast de bar Spoetnik, van Willy Greve. Daarnaast was een braak liggend stukje land, waar naderhand een showroom is gebouwd. Aan de andere kant, over het plein, de apotheek en de Telegraaf.

Een goed idee

Toen vanaf 1960 het hotel wat minder belangstelling kreeg, opperde de zoon van "Ome Jan", Hugo, het idee om in de grote ruimte van het hotel een podium en een grote bar te bouwen en optredens te organiseren van beatbandjes. Wij bezochten daarvoor talentenjachten voor nieuwe beginnende beatbandjes in verschillende plaatsen. De beatmuziek was net in opkomst. Om met de tijd mee te gaan werd de naam Monrobar in het leven geroepen. Een combinatie van de beginletters van de eerste twee kleinkinderen, Monique dochter van Anny en Ronald zoon van Hugo. Een gelukkige combinatie want de naam Monro deed natuurlijk ook denken aan Marilyn Monroe.

 

 

 

 

 

De kinderen Monique en Ronald naar wie de

bar werd genoemd door de eerste letters van

hun namen te combineren tot Monro.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

een van de vele optredens

 

 

 

De optredens

Tussen 1960 en 1968 hebben heel wat bandjes in de Monrobar gespeeld. Zij speelden in de weekends,vrijdag-, zaterdag- en zondagavond en door de weeks werd er flink geoefend en getest om op die avonden er flink tegenaan te gaan. Om 20.00 uur werd begonnen en om middernacht stopten de optredens; vanaf een uur 's nachts was de tent leeg. Vaste afsluiter was zoon Hugo, die altijd het populaire "Buono Buono Notte Bambino Mia" zong van de zanger Rocco Granata.

Bekende artiesten

Bands die opgetreden hebben in de Monrobar zijn onder andere ZZ and the Maskers, de Blue Comets, Sandycoast van Hansje Vermeulen, Renee and the Alligators, The Black Albino's, Tee Set, Danny and the Favourits, The Fabiola Girls. Zelfs Mariska Veeres, later bekend van Shocking Blue met Venus, vroeg aan "Ome Jan" of ze een keertje mocht zingen. Ook Barry Hay (Golden Earring, zie ook bericht 024) heeft als beginnend muzikant in de Monrobar opgetreden. Een aantal van de bandjes van toen treedt ook nu nog op. Zie bijvoorbeeld www.bluecomets.nl.

 

 

 

 

nieuwjaarskaartje van de Monro-bar met

Danny and the Favourits en Tom Kelling

 

Schip Veronica

De bezoekers waren vooral jongelui tussen de 18 en 25 jaar. De optredens waren erg populair en de zaak zat dan ook doorgaans helemaal vol. De optredens werden aangekondigd tijdens de radio-uitzendingen van schip Veronica, vaak door Tom Kelling. Er werd geen entree geheven, maar er was wel een portier Aad van Ee. Iedereen kende hem. Zijn vrouw Jopie werkte binnen als barjuffrouw. Ook dochter Anny stond achter de bar.

 

 

 

De bar van de Monro-bar; de barjuffrouw is Anny; ze was gewend tegen de achterkanten van de toeschouwers aan te kijken.

 

 

Vooral bier

Er werd eigenlijk maar een soort drank gedronken: bier. Omdat de muziek erg hard klonk was het onmogelijk om elkaar te verstaan Bestellingen bestonden dan ook uit gebaren: twee handen horizontaal boven elkaar met een tussenruimte van 15 cm betekende: een klein bier. Het zelfde gebaar met een grote tussenruimte laat zich raden.

Andere smaak

Vanaf 1967 ging de belangstelling van de jongeren meer uit naar discomuziek en de DJ's. Men stopte de optredens en het hotel werd permanent verhuurd.

Einde van een tijdperk

Eind jaren 70 stopten Ome Jan en Tante Klaar met het hotel. Er was geen opvolging en het pand heeft lang leeg gestaan. In 1986/1987 is het pand helemaal gerestaureerd: alleen de voorgevel is blijven staan, want die valt onder monumentenzorg. Het pand is nu een appartementencomplex van woningbouwcorparatie Staedion met als adres Stationsweg 10 en 10a. In 1984 is de heer Adam overleden en in 1999 mevrouw Adam. Einde van een tijdperk.

 

 

 

26 november 2005:

Anny Radloff en Luc Meuwese

(Stichting Berichten uit de Vorige Eeuw)

hangen bordje 401 opbij Stationsweg 10